راهنمای کامل آموزش نت خوانی
نت نویسی در موسیقی شامل نمایش صدا با نمادها است. در این تکنیک برای بیان زیر و بم بودن صدا، مدت زمان هر نوت یا حتی ارائه توضیحات پیشرفتهتر از طیف گستردهای از نمادها استفاده میشود. در ادامه این مقاله قصد داریم با اصول نت خوانی شامل انواع نمادها و جزئیات خواندن آنها آشنا شویم. با ما همراه باشید.
فهرست مطالب
چطور نت خوانی اصولی کنیم؟
برای آنکه بتوانید صفحات نت موسیقی را بخوانید و به نت خوانی مسلط شوید، مراحل زیر را قدم به قدم دنبال کنید.
مرحله ۱: نمادهای اصلی نت خوانی را یاد بگیرید.
موسیقی از نمادهای مختلفی تشکیل شده که ابتداییترین آنها خطوط حامل، کلید و نت است. هر نوع موسیقی که فکرش را کنید شامل این اجزای اساسی است و اگر قصد داشته باشید نت خوانی را یاد بگیرید، باید ابتدا با این اصول آشنا شوید.
خطوط حامل در نت خوانی
خطوط حامل از پنج خط و چهار فضا تشکیل میشوند. هر یک از این خطوط و فاصله بین آنها نشان دهنده یک حرف متفاوت و به نوبه خود نشانگر یک نت موسیقی است. این خطوط و فضاها نشاندهنده نوتهای A تا G هستند و دنباله ی نتها بر اساس حروف الفبا به سمت خطوط بالاتر حرکت میکند.
کلید سل یا تریبل در نت خوانی
دو کلید اصلی در نت خوانی وجود دارد که باید با آنها آشنا شویم. اولی یک کلید سهگانه است. در سمت راست کلید سه گانه حرف زینتی G نوشته میشود. مارپیچ G زینتی خطوط حامل را بطور کامل احاطه میکند. کلید سهگانه نتهای بالاتر موسیقی را نشان میدهد، بنابراین اگر ساز شما صدای بلندتری دارد، مانند فلوت، ویولن یا ساکسیفون، نت موسیقی در کلید سهگانه نوشته میشود. نتهای بالاتر کیبرد نیز روی کلید سهگانه علامتگذاری میشوند.
ما برای به آنکه نام نتهای خطوط حامل و فضای بین آنها را یاد بگیریم، از نامهای حفظی متداول استفاده میکنیم. مثلاً برای خطوط حامل، EGBDF با عبارت انگلیسی «Every Good Boy Does Fine» راحتتر حفظ میشود؛ یا برای فضاها، FACE را با کلمه انگلیسی «face» به خاطر میآوریم.
کلید فا یا باس در نت خوانی
خط بین دو نقطه کلید باس، در واقع خط حامل «F» روی کلید باس است و به آن کلید F نیز گفته میشود. کلید باس برای نتهای پایین موسیقی است؛ بنابراین اگر ساز شما صدای کمتری دارد، مانند فاگوت، توبا یا ویولن سل، نت موسیقی در کلید باس نوشته میشود. نتهای پایینتر روی کیبرد نیز روی کلید باس مشخص میشوند.
ما برای به آنکه نام نتهای کلید باس، از نامهای حفظی متداول استفاده میکنیم. مثلاً GBDFA را با عبارت انگلیسی «Good Boys Do Fine Always» به خاطر میآوریم و برای فضاهایی مثل ACEG عبارت انگلیسی « All Cows Eat Grass» را حفظ میکنیم.
آشنایی با نتها در نت خوانی
در نت خوانی، نتهایی که روی خطوط حامل قرار میگیرند، به ما میگویند که کدام حرف نت را روی ساز بزنیم و برای چه مدت آن را بنوازیم. هر نت از سه بخش اصلی سر، ساقه و پرچم تشکیل میشود.
بخش اول سر نت است. هر نت سری دارد که یا داخل آن پر شده (سیاه) یا باز (سفید) است. جایی که سر نت روی خط حامل قرار میگیرد (چه روی یک خط یا فاصله) و تعیین میکند که کدام نت را اجرا کنید. گاهی اوقات میبینیم که سر نوتها بالاتر یا پایینتر از این پنج خط حامل و چهار فضا قرار میگیرند. در آن صورت، خطی (معروف به خط لجر) از میانه نت، بالای نت یا زیر سر نت کشیده میشود تا حرف نت مورد نظر تعیین گردد.
ساقه نت یک خط نازک است که از سر نت به سمت بالا یا پایین کشیده میشود. بسته به بالا یا پایین بودن ساقه، جهت خط خط از سمت یا از سمت چپ امتداد مییابد. اینکه جهت خط به کدام سمت باشد، تاثیری بر نحوه نواختن نت نخواهد داشت. بلکه فقط راهکاری برای ساده کردن نت خوانی و نشستن بهتر نتها خطوط حامل است. به عنوان یک قاعده، هر نتی که بالاتر از خط B یا روی آن قرار گیرد، ساقه آن به سمت پایین خواهد بود و نوتهای زیر خط B ساقه رو به بالا دارند. پرچم نت یک علامت منحنی شکل در سمت راست ساقه نت است. هدف از ترسیم پرچم این است که به شما بگوید چه مدت یک نت را بنوازید.
سرهای باز و بسته نتها
اینکه سر نت پر باشد یا باز، مقدار نت یا مدت زمان نگهداشتن آن را به ما نشان میدهد. سر نت بسته با ساقه نت یک چهارم است و یک ضرب میگیرد. سر نت باز با ساقه نیم نت است و دو ضرب میشود. نت با سر باز بدون ساقه شبیه «o» به معنای یک نت کامل است و چهار ضرب نگهداشته میشود.
راههای دیگری هم برای افزایش طول نت در نت خوانی وجود دارد. برای مثال، یک نقطه بعد از سر نت، نیمی دیگر از مدت زمان نت را به آن اضافه میکند. بنابراین، یک نیم نت با یک نقطه برابر است با یک نیم نت و یک چهارم نت. یک چهارم نت با یک نقطه برابر است با یک چهارم به علاوه یک هشتم. همچنین ممکن است از گره برای گسترش نت استفاده شود. دو نت به هم گرهخورده باید تا به اندازه مجموع هر دو نتها با هم نگه داشته شود.
ممکن است عکس این اتفاق نیز رخ دهد. مثلاً میتوانیم مدت زمان نگهداشتن یک نت را نسبت به نت یکچهارم کوتاه کنیم.
نتهای سریعتر یا با پرچمها، مشخص میشوند (همانطور که در بالا اشاره کردیم) یا برای نمایش آنها از شاهین بین نتها استفاده میشود. هر پرچم مدت زمان نت را به نصف کاهش میدهد، بنابراین یک پرچم به معنای یک دوم از یک چهارم زمان نت است، یک پرچم دوتایی مدت زمان اجرای نت را به یک چهارم از یک چهارم آن کاهش میدهد و الی آخر. شاهین هم همین کار را انجام میدهد؛ با این تفاوت که نت خوانی را واضحتر میکند و از بههم ریختگی صفحه نت جلوگیری میکند.
اما اگر در یک ضرب هیچ نوتی وجود نداشته باشد چه در این حالت استراحت میکنیم! شکل ظاهری استراحت، درست مثل نوت، مدت زمان آن را به ما نشان میدهد.
مرحله ۲: بیت را انتخاب کنید
برای نواختن یک موسیقی، باید متر آن را بشناسیم. متر موسیقی همان ضرباتی که هنمقیاس رقصیدن، کف زدن یا ضربه زدن به پای خود حین شنیدن یک قطعه میزنیم. در نت خوانی متر در قالب یک کسر ارائه میشود که به آن کسر میزان میگوییم. عدد بالایی به ما میگوید که چند ضربه برای اندازهگیری فضای بین خط عمودی لازم است و عدد پایین عدد نت در هر ضرب را مشخص میکند.
در مثال بالا، کسر میزان ۴/۴ است، به این معنی که در هر نوار چهار ضربه وجود دارد و هر یک چهارم نت یک ضرب میگیرد. در مثال زیر، کسر میزان ۳/۴ است، به این معنی که در هر نوار سه ضربه وجود دارد و هر یک چهارم نت یک ضرب میگیرد.
علاوه بر ارزش زمانی نت و کسر میزان، آخرین مسئله دانستن تمپو یا تعداد بیت در دقیقه است. تمپو به شما میگوید که یک قطعه چقدر سریع یا چقدر آهسته پخش میشود و اغلب در بخش فوقانی نت موسیقی نشان داده میشود. مثلاً سرعت ۶۰ BPM (بیت در دقیقه) به این معنی است که یک نت مشخص ۶۰ بار در دقیقه تکرار میشود. به همین ترتیب، سرعت ۱۲۰ این مقدار را دو برابر میکند.
همچنین ممکن است کلمات ایتالیایی مثل «Largo»، «Allegro» یا «Presto» را در بالای صفحه نت مشاهده کنید که به معنای سرعت رایج است. بیشتر نوازندگان برای حفظ سرعت در تمرین قطعههای جدید، از ابزاری به نام مترونوم استفاده میکنند.
مرحله ۳: یک ملودی پخش کنید
تا به اینجا بسیاری از نکات نت خوانی را با هم مرور کردیم و اطلاعات خوبی به دست آوردیم. اکنون بیایید نگاهی به مقیاسها بیندازیم. یک مقیاس از هشت نت متوالی ساخته میشود، مثلاً مقیاس سی ماژور از C، D، E، F، G، A، B، C تشکیل میشود. فاصله بین اولین نت مقیاس سی ماژور و آخرین مورد، نمونهای از اکتاو است. تمرین مقیاس سی ماژور بسیار مهم است، زیرا وقتی به مقیاس C مسلط شوید، سایر مقیاسهای ماژور کم کم سر جای خودشان قرار میگیرند. هر یک از نتهای یک مقیاس سی ماژور با یک کلید سفید روی کیبرد مطابقت دارد.
گام کامل در نت خوانی
به این ترتیب با بالا رفتن نتها و حرکت به سمت راست صفحه کلید، مقیاس نتها بالاتر میرود. اما کلیدهای سیاه چطور؟ گامها یا پلههای کامل بین حروف نت، صداهایی که میتوان با ساز ایجاد کرد را محدود میکنند. مثلاً در سی ماژور فاصله بین کلیدهای C و D یک گام کامل است، اما فاصله بین کلیدهای E و F در مقیاس C یک نیم گام است.
بین کلیدهای E و F کلید سیاه وجود ندارد؛ به همین خاطر فقط نیم گام از یکدیگر فاصله دارند. باقی مقیاسهای اصلی هم از همین الگو پیروی میکنند. مقیاسهای دیگری هم وجود دارد که هر یک از آنها صداهای منحصر به فردی دارند. مثل مقیاسهای مینور، مقیاسهای مودال و … .
نیم تونها یا نیم گامهای روی کیبرد، این امکان را به نوازنده میدهند تا بینهایت صداها خلق کند.
تیز یا زیر: دییِز یا شارپ (Sharp)♯ به این معنی است که نت نیمگام (یا نیم پله) بالاتر از سر نت سمت راست خود است. برعکس، علامت فلت بم، بِمُل یا فِلَت (Flat)♭ به این معنی است که نت نیمگام پایین تر از سر نت سمت راست خود است. استفاده از این علامتها در نت خوانی به بالا یاپایین رفتن نت روی کیبرد بستگی دارد.
یک نشانه دیگر در مورد نیمگامها وجود دارد و آن نماد نچرال است که با علامت ♮ نشان داده میشود. اگر یک نت شارپ فلت باشد، شارپ یا فلت بودن آن در کل قطعه پخش میشود، مگر اینکه یک نماد نچرال وجود داشته باشد.
کلام آخر
در این مقاله با اصول اولیه نت خوانی به خوبی آشنا شدیم و با مفاهیم انواع نمادهایی که در صفحات نت دیده میشود، آشنا شدیم. دقت کنید که این موارد صرفاً بخشی از اصول مقدماتی نت خوانی را پوشش میدهند و برای تسلط کامل در این حوزه، لازم است ساعتها تمرین کنید. سبک و سازهای مختلف را امتحان کنید. در نهایت از شما خواهشمندیم چنانچه این مطلب برایتان مفید واقع شد یا اطلاعات بیشتری در این زمینه دارید، نظرات و تجربیات خود را با ما به اشتراک بگذارید.